Zondag 03/01/2021
Een mistige, windstille dag. De laatste zondag van het eerste weekend van 2021. Zo'n grijze dag waarop het niet echt licht wordt, en je liefst de dekens over je hoofd trekt en slaapt... ware het niet dat mijn immer zonnige vriendin Kim en ik hadden afgesproken om te gaan wandelen.
Een betere remedie tegen de winter- of coronablues dan Kim kan je niet bedenken. Als je haar kon toedienen in vaccin-vorm, dan gingen alle festivals gisteren alweer door en kon iedereen mekaar zoals vanouds een gelukkig nieuwjaar wensen met 3 klapzoenen.
We spraken af aan het Enameplein, dat ligt in Oost-Vlaanderen, vlakbij het bos t'Ename.
We lieten de wandelroutes voor wat ze waren, en kozen voor de al even mooie en rustige straten rondom, die beter begaanbaar waren, en waar we af en toe een vriendelijke jogger of fietser tegenkwamen. De mist dempte de geluiden van het bos, en dompelde de omgeving in zijn heel specifieke sfeer. We konden een paar rode eekhoorntjes spotten, en ook deze heel bizarre uitstulpsels aan de bomen, zoals je hieronder op de foto's ziet :
Zijn het paddestoelen ? Zijn ze eetbaar ? Is het iets anders ?... Geen idee, jammer genoeg.
Er waren vandaag niet zoveel fietsers in dit heuvelland. Dat is meestal wel anders, in dit mooie stukje Vlaamse Ardennen. Er liggen hier een paar gemene kuitenbijters, kenners van de Ronde van Vlaanderen zullen ze wel kunnen benoemen. Als ik zo'n steile weg - al is het nog maar te voet - beklim, dan heb ik altijd eventjes een gedachte voor die geniale Nederlandse schrijver, die daar een paar mooie gedachten over op papier heeft gezet. Hoe heet hij ook alweer ? O ja.
 |
| De filosofie van de heuvel van Ilja Leonard Pfeijffer |
Reacties
Een reactie posten
Reageren kan hier.