De kaars snuiten

 Vooral tijdens de lange avonden die we nu hebben, brand ik graag een kaarsje.

En om het nuttige aan het aangename te paren, zet ik een potje water boven een theelichtje, terwijl ik aan het kantoren ben. (Kantoren is het afgeleide werkwoord van het zich al dan niet nuttig bezig houden met administratief werk.)

Het water warmt langzaam op, en als het heet genoeg is, gooi ik er een handje kruiden op. Of thee. Daarover heb ik het nog eens in een andere post.

Dat is mijn manier om voldoende te drinken, en gezond te drinken. Het hoeft niet altijd water te zijn.

Of koffie.

Maar over dat kaarsje. Ook al zo dikwijls gelezen of gehoord dat kaarsen helemaal niet goed zouden zijn ? Vervuilend, paraffine, toxisch,... Hoe moet dat dan voor een kaarsenfreak met gevoel voor welzijn ? 

Het antwoord kwam zoals dikwijls van Meester Google : er bestaat op het internet, en in Harelbeke, een webshop van natuurlijke kaarsen. De Webshop heet Cassia-kaarsen, ik plak de link ook onder de suggesties . Ze maken de kaarsen met de hand, en van bijzondere ingrediënten : koolzaadolie, soja-olie,... 

Toevallig kreeg ik vriendin Ann die dag aan de lijn, die enorm veel kaarsen verbruikt, wat samenhangt met haar beroep, maar daarover schrijf ik later nog eens een aparte post.

Ann was meteen enthousiast over het concept van natuurlijke kaarsen, en gezien de winkel in haar streek ligt, trok zij er naartoe om kaarsen in te slaan. Na afloop belde ze me, ze was blij met dit adresje, en ze had de laatste theelichtjes (mijn bestelling) gekocht, haha ! De kaarsen moesten bijgemaakt worden, ze zouden de volgende dag gegoten worden.

Ik kreeg enkele dagen terug mijn bestelling theelichtjes in de bus ! En Ann had er 3 geurkaarsen als cadeau voor mij laten bijstoppen... zo heel erg lief van haar. Ik ben dol (maar zuinig) op geurkaarsen.

Alles was ook heel leuk verpakt, zie maar :

Ondertussen heb ik de natuurlijke theelichtjes uitgetest, en ze zijn reukloos. En ze branden heel lang. 

En nee, dit is geen gesponsorde post. Je zal het wel merken, als ik enthousiast ben, verander ik in een wandelend reclamebord.

En wat dit met de titel heeft te maken ? Niet veel. Ik las onlangs Een Kerstvertelling, van Charles Dickens, en ik kwam deze oude uitdrukking daar tegen.

Vroeger gebruikte men kaarsen natuurlijk niet decoratief, maar functioneel, om te kunnen zien 's nachts. De kaarspitten - de wieken - brandden niet op zoals ze tegenwoordig doen. Ze bleven lang, waardoor de kaars begon te walmen. Dus moest men regelmatig de kaars snuiten, oftwel de pit korter knippen.